Decision [Intro]

Title: Decision

Couple: Yuchun x ???

Author: Worthy_Min
Rate: PG15

- Intro -

ห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาลเวลา ตี 2

          “คุณหมอค่ะ...ต้องทำการผ่าตัดด่วนค่ะ” นางพยาบาลเอ่ยเมื่อรถเข็นจากรถของโรงพยาบาลเข็นเข้ามาอย่างไวในห้องฉุกเฉิน

          “คนไข้เสียเลือดมากบริเวณศรีษะถูกแรงกระแทกของรถ...เลือดไหลไม่หยุดค่ะ”

          “พยาบาลซอคุณช่วยเตรียมอุปกรณ์ด่วน” สิ้นเสียงของหมอประจำโรงพยาบาลประจำเกาะเชจู พยาบาลก็เตรียมการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน

          ผ่านไป 2 ชั่วโมง

          “พยาบาลซอคุณโทรหาญาติคนไข้รึยัง...” หมอคังถามเมื่อเห็นว่าหน้าห้องฉุกเฉินไม่มีญาติของคนไข้มารอสักคน

          “เพราะเราไม่ทราบประวัติคนไข้...ทราบแต่ว่าคู่กรณีที่รถของคนไข้ชนกำลังทำแผลอยู่ในห้องพักคนไข้ค่ะ” พยาบาลซอเอ่ย

          “งั้นคุณช่วยจัดการให้ทีละกัน...” คุณหมอคังเอ่ย ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องพักเนื่องจากล้ากับการผ่าตัดที่กินเวลาร่วม 2 ชั่วโมง

          “เอ่อ...คุณชอง ยุนโฮ ใช่มั้ยค่ะ” พยาบาลซอเอ่ยถาม คนที่นั่งตรงหน้าห้องจ่ายยา

          “อ่อ...ครับผมเอง” ยุนโฮตอบอย่างมึนๆ เพราะยังคงเจ็บและมึนหัวเนื่องจากแรงกระแทกของรถ

          “รบกวนคุณช่วยติดต่อกับญาติคนไข้ได้มั้ยค่ะ” พยาบาลซอเอ่ย

          “เอ่อ...ได้ครับ” ยุนโฮรับปาก พยาบาลซอเลยเดินกลับไปทำหน้าต่อ ยุนโฮได้แต่นั่งงง ยุนโฮหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่เค้าก็นึกไม่ออกว่าจะโทรหาใคร เพราะเค้าเองก็ยังไม่รู้เลยว่าคนที่พยาบาลซอหมายถึง เค้าคือใคร? ยุนโฮได้รับของจากหน่วยพยาบาล แต่มันไม่ใช่ของเค้า ยุนโฮได้แต่นึกในใจ ว่าต้องเป็นของรถคนนั้นแน่ที่พุ่งเข้าชนเค้า แล้วจะติดต่อยังไงเค้าเป็นใครยังไม่รู้จักเลย

          “แล้วนี่อะไร...แหวนหรอ” ยุนโฮบ่นแล้วเปิดมันออก แล้วนั่งมองอยู่พักใหญ่  สติเค้าหลุดไปในภวังค์ชั่วขณะ ไม่นานนักพยาบาลก็ออกมาบอกอาการของคนที่อยู่ข้างใน

          “คุณยุนโฮค่ะ” เสียงพยาบาลเรียก ยุนโฮถึงกับสะดุ้งโหยง

          “ครับ” ตอบรับอย่างใจดีสู้เสือ

          “คนไข้ปลอดภัยแล้วนะค่ะ...รบกวนกรอกประวัติคนไข้ด้านนี้ค่ะ” พยาบาลซอเดินนำแล้วส่งกระเป๋าเงินที่ติดตัวคนไข้มาให้ยุนโฮ

          “อ่อครับ” ยุนโฮตอบรับอย่างปกติราวกับว่าเค้าเป็นญาติกับคนไข้นั่นจริงๆ ยุนโฮกรอกประวัติคนไข้ตามข้อมูลในกระเป๋าเงินที่พยาบาลซอให้มาจึงไม่เกิดปัญหาอะไร ยุนโฮนั่งรอจนถึงเวลา ตี5 รถเข็นของคนที่ยุนโฮชนเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วพาเข้าห้องพักเดี่ยว ยุนโฮเดินตามเข้าไปอย่างไม่มีพิรุธ แล้วพนักหน้ายิ้มให้กับคนที่เข็นรถมาให้ ใบหน้ายิ้มน้อยๆก่อนจะเดินเข้าไปที่เตียงแล้วยืนมอง น้ำตาไหลเอ่อออกมาเป็นระยะ

          “ฉันขอโทษที่ทำให้นายเป็นแบบนี้” ยุนโฮยืนสะอื้นอยู่ข้างๆเตียง เป็นเพราะเค้าเองรู้สึกเสียใจที่ใช้อารมณ์วู่วามในการขับรถทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรต้องมารับเคราะห์แบบนี้