Title: Secret Admirer
Pairing: Jaejoong x ???
Author: Purple Horizon
Translator: Mighty_Yu
Rating: G
Secret Admirer
Chapter 2 ~ 26 มกราคม ปี 2005
ถึงแม้จะเป็นปลายเดือนมกราคมแล้วแต่อากาศก็ยังคงหนาวอยู่ โดยเฉพาะช่วงกลางคืน
"ทำไมคืนนี้มันหนาวจังนะ" ร่างบางบ่นพึมพำแล้วดึงผ้าห่มแฮมทาโร่ขึ้นมาห่ม และโทรศัพท์เครื่องใหม่ของเขาก็เริ่มสั่นอยู่ใต้หมอนนุ่มนิ่ม
"อ๊ะ. ข้อความ" นิ้วเรียวกดปุ่มแสดงข้อความ
’หนึ่งเดียวของผม พี่ชายที่ประเสริฐสุดในโลกอันกว้างใหญ่ พี่แจจุง.. พี่ช่วยทำไรให้ผมกินหน่อยนะครับ ผมกำลังจะตายจากอาการหิวโซ’ – ชางมินผู้ยิ่งใหญ่
"ชางมินผู้ยิ่งใหญ่? ฉันตั้งชื่อนายไว้ว่าสตอล์คเกอร์ตู้เย็นนี่หว่า ห่าเอ้ย! ไอเด็กเปรดนี่มายุ่งกับมือถือฉันอีกแล้ว!" แจจุงโวยวายอยู่คนเดียว
‘เน่! นายมายุ่งกับมือถือพี่อีกแล้ว ทำกินเองละกัน!’ - Jaejoong Jjang
ร่างเล็กยิ้มอย่างมีชัยหลังจากส่งข้อความและเปลี่ยน "ชางมินผู้ยิ่งใหญ่" กลับเป็น "Fridge stalker" และในไม่ถึงนาทีชางมินก็ตอบกลับมา
"นะครับพี่~~~~ T3T ผมหิวจริงๆ ถ้าพี่ไม่ทำอะไรให้ผมกินผมจะไปกวนพี่จนเช้าเลย <3 " - Fridge stalker
"พี่ล๊อกประตูแล้วหน่า! อุว่ะฮ่ะๆๆๆ ^__~ แล้วพี่ก็จะปิดมือถือด้วย อย่าเปลืองเงินส่งมาเลย :P ฮ่าๆๆ" - Jaejoong Jjang
หลังจากส่งข้อความ ร่างบางก็ปิดมือถือและพยายามนอนท่ามกลางความหนาวเหน็บ
__________
"ทำไมห้องนี้มันหนาวอย่างกับขั่วโลก" แจจุงบ่นหลังจากความพยายามที่จะนอนมา 30 นาที หลังจากดิ้นไปมาบนเตียงอย่างไม่สบายตัวเอาซะเลย ร่างบางก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว (ปวดฉี่จะตายแล้วย๊ากกก~) แต่ร่างบางยังคงฝืนและพยายามนอนต่อให้ได้
“อ๊ากกก ทนม่ายหวายแล้วววว” แจจุงพยายามฝืนมา 20 นาทีแล้ว แต่ก็ไร้ความหมาย ขาเรียวก้าวออกจากเตียงและบิดขี้เกียจ สายตาร่างบางก็เหลือบไปเห็นหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งไว้กว้าง
"ไอเด็กเปรด! ก็ว่าสิทำไมฉันถึงจะหนาวแทบตาย" ร่างบางปิดหน้าต่างก่อนจะเดินออกไปยังห้องน้ำ มืออันเย็นยะเยือกของร่างเล็กยื่นไปที่ลูกบิดประตูห้องน้ำ ในขณะเดียวกันนั้นประตูก็เปิดออกพอดี ร่างสูงของยุนโฮก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าของเขา
“นายมาทำไรตอนนี้เนี่ย”
“เตะบอลกับจุนซู" ยุนโฮยิ้มอย่างคนขี้เล่น
"นรกแดก!! ในนั้นอ่ะนะ!?" ร่างบางทำตาโตไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
"นายจะให้ฉันทำไรในห้องน้ำในคืนหนาวๆแบบนี้หล่ะ? นายนี่น่ารักจริงๆ แจจุง" ร่างสูงหัวเราะเล็กน้อยก่อนรีบเดินกลับห้องนอนรวมของเขาและชางมินกับจุนซู
"ง่ะ.. เกิดไรขึ้นกับฉันวันนี้เนี่ย? ฉันมัวแต่บ่น คิมแจจุง.. นายต้องเลิกบ่นเลิกโกรธซักทีก่อนหน้านายจะเกิดรอยย่น" แจจุงพึมพัมกับตัวเอง "ฉันรู้สึกถึงความซวยที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้หลังจากที่ร่วมห้องกับเจ้าตัวซวย ชั้นต้องให้จุนซูมาแชร์ห้องด้วยให้ได้ ก่อนมันจะเลือกเจ้านั่น” ร่างเล็กบ่นต่อขณะล้างมือ [ต้องให้จุนซูมาแชร์ห้องก่อนที่จุนซูจะเลือกยูชอน และแจจุงต้องอยู่กับชางมิน -.-]
“พี่หมายถึงผมอ๊ะป่าวววววว~” ร่างบางถึงกับตกใจเมื่ออยู่ดีๆก็สัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆที่ต้นคอ แจจุงมองขึ้นและพบกับร่างเปรดๆของชางมินที่สะท้อนอยู่บนกระจกเงา
“นายอยากพี่หัวใจวายตายรึไง!!” แจจุงบ่นอีกครั้งก่อนสาดน้ำไปเต็มหน้าอีกคน
"พี่อ่าา พี่กำลังทำให้ผมเปียกนะ! รู้มั้ย.. ผมจะไม่ถือถ้าให้อาบน้ำกับพี่นะ แต่ไม่ใช่ในคืนหนาวๆแบบนี้.. ไม่ใช่ตอนที่ผมหิวอยากกินพี่." ร่างสูงกระซิบเบาๆที่หูอีกคน
"หะ.. หิวอะไรนะ?" ร่างเล็กตกใจจนพูดติดๆขัดๆ
"หิวข้าวไงครับ พี่คิดว่าไรล่ะ? หิวอยากกินพี่น่ะหรอ ฮ่าๆๆๆ" ชางมินหัวเราะอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งพี่ชายที่รัก
"นี่ ชิมชางมิน!! นายเกลียดชั้นมากเลยหรอ"
"พี่ครับ พี่ก็รู้ว่าผมน่ะรักพี่ที่สู๊ดดดดดเลยยยย~" ชางมินขยิบตา แจจุงทำเป็นไม่สนใจและทิ้งชางมินไว้ก่อนจะไปสงบสติอารมณ์จากการกระทำของชางมินเมื่อครู่ ชางมินเดินขยี้ตาออกจากห้องน้ำพลางคิดว่าจะให้แจจุงทำอะไรให้กินพรุ่งนี้เช้าแล้วก็เดินไปเจอกับร่างบางที่กำลังนั่งยองๆ ตรงหน้าห้องนอนอีกครั้ง
“พี่คงไม่อึตรงนั้นหรอกใช่มั้ยครับ?” ชางมินหลุดหัวเราะเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างๆ แจจุง
“ของขวัญวันเกิดอีกแล้ว” ร่างบางยิ้มอย่างดีใจและยื่นกล่องที่ห่ออย่างสวยงามขึ้นตรงหน้าชางมิน
“เปิดสิครับ” ชางมินบอกก่อนจะดึงการ์ดมาจากมือบาง “ถึงแจจุง.. สุขสันต์วันเกิด ฉันหวังว่าคุณจะชอบของขวัญชิ้นนี้ไม่น้อยกว่าผ้ากันเปื้อนในปีที่แล้ว จาก Secret admirer ของคุณ” ชางมินอ่านการ์ดในระหว่างที่แจจุงกำลังเปิดกล่องของขวัญ ร่างบางยิ้มกว้างเมื่อเห็นคริสตัลแวววาวจากสร้อยคอรูปไม้กางเขน
“ว้าวว.. พี่อยากได้มานานแล้วนะเนี่ย นี่มันลิมิเท็ตเอดิชั่นของ Swarovski เชียว!” ร่างบางตาเป็นวาวกับจี้คริสตัลที่อยู่ในมือ
“โห สวยเหมือนกันนะเนี่ย” ชางมินพูดพลางเพ้งมองจี้ของแจจุง
“สวยเหมือนกันหรอ? นี่มันสวยมากๆต่างหาก พี่ชอบมันจังเลย เค้าคงรู้ว่าพี่ชอบอะไรสินะ”
“คงงั้นแหละครับ เค้าคงต้องรู้รสนิยมสูงๆ ของคิมแจจุง.. สุขสันต์วันเกิดครับพี่” และชางมินก็เดินจากไป ร่างบางละสายตาจากจี้มาที่นาฬิกาติดผนังในห้องรับแขกที่เพิ่งเลื่อนไปที่เลข 12 พอดิบพอดี ตาหวานเป็นประกายด้วยความสุข.. นี่คือของขวัญชิ้นแรกในวันเกิดปีนี้ของเขา
No comments:
Post a Comment